بتن خود متراکم نوعی بتن ویژه است که با ایجاد تغییرات علمی و فنی در بتن معمولی حاصل می شود تا کاربرد بهتری نسبت به انواع دیگر داشته باشند. برای ساخت این نوع بتن ابتدا باید طرح اختلاط به دقت مشخص گردد. منظور از طرح اختلاط، مشخص نمودن نسبت مصالح به کار گرفته شده در ساخت بتن است که به روش حجمی و یا وزنی تعیین می گردد.
به طور کلی روش تولید بتن خود متراکم مشابه بتن معمولی است و تفاوت اصلی صرفا در طرح اختلاط مورد استفاده در ساخت است. به کارگیری انواع دستگاه های مخلوط کن در صورت وجود شرایط مطلوب، برای ساخت این نوع بتن بلامانع است. زمان مورد نیاز برای فرآوری بتن خود متراکم بیشتر از بتن های معمولی است. اطلاعات بیشتر در رابطه با بتن اکسپوز، بتن های پیش ساخته، روان کننده های بتنی، بتن خود متراکم و ... را از بنیاد بتن اصفهان کسب کنید.
روش تولید بتن خود متراکم
برای تولید بتن باید خود متراکم باید از ابتدا دو سوم از مقدار آب مشخص شده در طرح اختلاط داخل جام مورد نظر ریخته شود. در گام دوم سیمان و سنگدانه های منتخب به آب افزوده می گردد. پس از حصول یک مخلوط یکنواخت، باقی مانده آب به همراه مواد فوق روان کننده ذکر شده در طرح، به جام اضافه می شود. اصلاح کننده های لزجت و مواد افزودنی شیمیایی در آخرین مرحله با مقدار کمی آب به مخلوط افزوده می شوند. لازم به ذکر است که وزن و حجم مواد مورد استفاده در ساخت، باید به طور دقیق و مرتب کنترل شود. انحراف از مقادیر قید شده در طرح اختلاط، منجر به حصول مخلوطی نامناسب و بی کیفیت خواهد شد.
اگر می خواهید اطلاعات بیشتری را در این باره کسب کنید، می توانید سایر مقالات بنیاد بتن اصفهان در رابطه با این موضوع را بخوانید. همچنین اگر قصد سفارش این محصول را دارید، می توانید به قسمت محصولات سایت بنیاد بتن مراجعه کنید و خرید خود را با بالاترین کیفیت ممکن انجام دهید. از آنجایی که ژل میکروسیلیس از مهم ترین ژل ها جهت مقاوم سازی بتن ها است، نحوه استفاده از ژل میکروسیلیس را در این مقاله از سایت بنیاد بتن شرح داده ایم.
مواد تشکیل دهنده بتن خود متراکم
در ساخت بتن خود متراکم از مواد زیر استفاده می شود:
- سیمان: در بتن خود متراکم مانند دیگر انواع بتن، از ملات بنایی چون سیمان و مواد سیمانی استفاده می شود. حجم خمیر در این نوع بتن بیشتر از انواع دیگر است. چرا که یکی از قابلیت های بتن خود متراکم، روان بودن زیاد و قابلیت عبور آن است. با افزایش حجم خمیر، فاصله میان سنگدانه ها بیشتر شده و اصطکاک کم می شود. در نتیجه بتن روان تر خواهد شد. به طور کلی می توان گفت که بین 350 تا 450 کیلوگرم بر متر مکعب سیمان در ساخت بتن خود متراکم استفاده می شود؛ اما نوع سیمان و مقدار دقیق مورد نیاز آن متغیر است و با توجه به شرایط موجود مشخص می شود. به کارگیری از مواد پودری در تهیه این نوع بتن ضرورت دار د.
- سنگدانه: سنگدانه های به کار رفته در ساخت بتن خود متراکم از دو نوع ریز و درشت هستند. تمامی انواع سنگدانه هایی که در ترکیب بتن های معمولی مورد استفاده قرار می گیرند، در ساخت این نوع بتن نیز کارایی دارند. نکته مهم در ساخت بتن خود متراکم این است که میزان سنگدانه های درشت به کارگرفته شده در این ماده نسبت به بتن های معمول، کمتر است، زیرا حضور بیش از حد سنگدانه های درشت سبب کاهش روانی بتن می گردد.
- مواد معدنی افزودنی: روباره، سرباره و میکروسیلیس مواد معدنی هستند که برای افزایش دوام بتن خود متراکم و بهبود خواص آن مورد استفاده قرار می گیرند.
- آب: آب مورد استفاده در ساخت بتن خود متراکم باید از ویژگی های آب به کار گرفته شده در ساخت بتن های معمولی بهره مند باشد. اما مقدار آب در بتن خود متراکم کمتر است. این امر به دلیل جلوگیری از بروز ناپایداری در بتن نهایی است. لازم به ذکر است که کم کردن بیش از حد مقدار آب نیز نادرست است چرا که موجب افزایش نامناسب لزجت بتن می شود.
- فوق روان کننده ها: فوق کاهنده آب را می توان مهم ترین عنصر به کار رفته در ساخت بتن در نظر گرفت.
- مواد اصلاح کننده میزان ویسکوزیته: برای ارتقاء میزان مقاومت جداشدگی در بتن خود متراکم از مواد اصلاح کننده استفاده می شود تا هم میزان ویسکوزیته بتن افزایش یابد و هم اثر تغییر آب در آن کم شود.
- فیلر: در تولید بتن خود متراکم برای افزایش کارایی و ایجاد تعادل در مقدار سیمان مصرفی، از افزودنی های خنثی و فعال بهره گیری می شود. حضور فیلرها باعث افزایش سطح پایداری مخلوط می گردد.
- مواد شیمیایی افزودنی: در ترکیب بتن خود متراکم از مواد قوام آور و افزودنی های فوق روان کننده استفاده می شود تا پایداری و روانی مخلوط حاصل افزایش یابد. نسل جدید روان کننده هایی که در ساخت این نوع بتن مورد استفاده قرار می گیرند بر پایه پلی کربکسیلات هستند.